De Backer Koen

Duivenmelker op de grote fond uit Hoevenen

Prestaties 2017

2017 was een jaar om knopen door te hakken. Het seizoen werd aangevangen met 31 duivinnen en 29 duivers op totaal weduwschap. Bij aanvang verliep dit goed. De duiven vlogen goed aan huis, kwamen vlot aan van de invliegvluchten, met een eerste knap resultaat boven 700km uit Valence en 2 Duiven vlogen 1:10. Vervolgens werd het op Pau 1 op 2 en Cahors 2 op 3 provinciaal.

Naarmate het einde juni werd vlogen de duiven wat minder aan huis, maar verder was er weinig op aan te merken tot de aankomsten van Agen & Montelimar. Deze vluchten verliepen niet zoals gehoopt, met van Montelimar geen enkele van de 5 duiven terug bij einde prijskamp. Dat beloofde niet veel goeds voor Agen een dag later, en effectief dit verliep ook niet goed met uiteindelijk nog wel 47% (9/19) in de prijzen van Agen maar niet vroeg genoeg. Ik ging twijfelen aan de gezondheid van de duiven, want het resultaat was absoluut niet wat ik verwacht had bij inkorving. Na controle bij de dierenarts bleken de duiven geinfecteerd terug gekomen te zijn uit Agen en een diagnose in het labo stelde vast dat er een bacteriele infectie was. Er werd een vroegtijdig einde van het seizoen gevreesd, maar na een kuur en op advies van de dierenarts zou mogelijks toch nog het weekend van Narbonne en het weekend van Perpignan tot de opties behoren.

De duiven van Barcelona zaten al ingekorfd voordat ik het resultaat van Agen had. Na het resultaat waren de verwachtingen dan ook niet hoog aangezien het duiven van hetzelfde hok betrof. Uiteindelijk werd het toch nog mooi met een 23e provinciaal en een 207e nationaal op Barcelona, maar ook deze duif kwam geinfecteerd thuis.

Hoe de duiven aan de bacteriële infectie geraakt is nog niet helemaal duidelijk, maar ik ben 99% zeker dat ze het moeten gekregen hebben in de mand op de vlucht van Limoges of Chateauroux. Door de stress op het lange overzitten op Agen en Montelimar is dit uitgebroken bij de duiven, al zal de liefhebber van wiens duiven de mijne het hebben overgekregen het ook niet met opzet gedaan hebben.

De diagnose van de dierenarts was 8 dagen kuren met antibiotica en de nodige rust. Intussen was St Vincent en Marseille er al aan voor de moeite en besliste ik de duiven nog een week extra herstel te geven door ook voor Narbonne te passen.

Als laatste vluchten voor 2017 werd er gekozen om nog 6 oude doffers op Perpignan te spelen en 13 jaarlingen doffers op Aurillac. Het duivinnenspel hebben we na Agen/Barcelona/Montelimar vaarwel gezegd. We zullen terug naar de basis gaan in de toekomst met het klassieke weduwschap. Dit betekent dat ik meer tijd heb naar de verzorging toe en minder stress om alles rond te krijgen.

Het resultaat op Perpignan was bemoedigend voor Aurillac dat een dag later zou gevlogen worden. Op Perpignan spelen we 3 op 6 met 25e - 68e - 144e provinciaal tegen 648 duiven.

De dag later voor Aurillac was het toch weer bang afwachten. 13 Stuks mee waarvan nog enkele die zich moesten bewijzen. De eerste duiven begonnen lokaal en provinciaal te vallen en ik had er onterecht een slecht gevoel bij, want ik kreeg nog niets. Uiteindelijk valt mijn eerste om 18u13 goed voor 22e provinciaal 445 duiven. Dan gevolgd door iets dat ik nog niet eerder meemaakte met maar liefst 4 andere duiven binnen de 12 minuten met 18u14 - 18u17 - 18u23 - 18u25 goed voor nog 26e - 29e - 34e en 37e provinciaal, en dus 5x 1:10. Voor het einde van de prijskamp kwamen nog 2 jaarlingen thuis en dus werd het een mooie 7 op 13 als afsluiter.

Nog maar eens is duidelijk geworden dat duiven gezond moeten zitten en blijven om te kunnen presteren. Een les die we meenemen naar 2018, en minder aan het toeval gaan overlaten. 2017 Sluiten we dus af met 50% prijs op de vluchten boven 700km, wat zeker niet onaardig is.